kirimişcə

z. Sakitcə, susmuş halda, səsini çıxarmadan, sakit-sakit, dinmədən, dinməz-söyləməz. Molla Nəsrəddin də bir tərəfdə kirimişcə oturub qulaq asırmış. M. N. lətif. <Koroğlu> gördü kişi kirimişcə durub maddım-maddım baxır onun üzünə. «Koroğlu». <İlyas Adiləyə:> Sonra hərdənbir anamla görüşəndə ondan eşidirdim ki, dayım bütün günü kirimişcə gəzirdi. Ə. M..